Dit onderzoek begon op een plek waar ik veel herinneringen aan heb, die niet altijd van mij zijn. Hoewel deze plek in gedachten onveranderlijk leek, observeerde ik bewust haar transformatie in de zomer van 2024, toen ik met mijn moeder mijn oma opzocht in een klein dorpje in het Moldavische gedeelte van Roemenië. Zelf had ik deze plek vier jaar niet meer gezien en in samenstelling met mijn moeder al negen jaar niet. Er was veel veranderd. Ik realiseerde me dat ik verlangde naar iets dat niet meer is en misschien wel nooit is geweest. Ik bezocht de plek om de mondelinge geschiedenis van mijn oma audiovisueel vast te leggen, maar daarin ontdekte ik een laag in de audiofragmenten die weliswaar op de achtergrond speelden maar zo tekenend waren voor de omgeving waarin ze waren opgenomen. De stem van mijn oma werd omhuld met onbedoelde ruis die niet losgekoppeld kan worden van haar omgeving.

Ik wilde deze plek onderzoeken aan de hand van het medium radio. Middels radiogolven en frequenties staat dit medium in verbinding met de wereld en kunnen verhalen worden gehoord. Het luisteren ernaar kan heel persoonlijk en intiem zijn, terwijl dat wat er wordt uitgezonden vaak gericht is op een grote groep mensen. Radio creëert een ruimte waarin mensen verhalen kunnen vinden, delen en archiveren. Deze verhalen kunnen alleen op een specifieke frequentie en tijd beluisterd worden en sluiten daarmee op hetzelfde moment andere verhalen uit die onder een ruis aan geluidsgoven liggen, net als de mondelinge geschiedenis van mijn oma. Door bewust te luisteren naar, in dit geval de radio, maar in bredere zin de omgeving, wordt een verbinding tussen mensen en de context waarin we leven gecreëerd. Zo wil ik de dagelijkse ruis omarmen in plaats van verwerpen als bijzaak.

→

→

Ik wilde deze plek onderzoeken aan de hand van het medium radio. Middels radiogolven en frequenties staat dit medium in verbinding met de wereld en kunnen verhalen worden gehoord. Het luisteren ernaar kan heel persoonlijk en intiem zijn, terwijl dat wat er wordt uitgezonden vaak gericht is op een grote groep mensen. Radio creëert een ruimte waarin mensen verhalen kunnen vinden, delen en archiveren. Deze verhalen kunnen alleen op een specifieke frequentie en tijd beluisterd worden en sluiten daarmee op hetzelfde moment andere verhalen uit die onder een ruis aan geluidsgoven liggen, net als de mondelinge geschiedenis van mijn oma. Door bewust te luisteren naar, in dit geval de radio, maar in bredere zin de omgeving, wordt een verbinding tussen mensen en de context waarin we leven gecreëerd. Zo wil ik de dagelijkse ruis omarmen in plaats van verwerpen als bijzaak.

Dit onderzoek ik door de hoofdvraag: Hoe kan middels radio de verhalen van een omgeving auditief worden gedocumenteerd? Voordat de hoofdvraag beantwoord kan worden, biedt dit onderzoek context over hoe verhalen beluisterd en verteld kunnen worden in radio door de vraag: hoe kan het meerstemmige karakter van radio worden ingezet in documentatie? Vervolgens licht ik concreter toe hoe anderen en ik geluisterd hebben naar mijn naar personen en hun omgeving door de vraag: Hoe kan (de relatie tot) een alledaagse omgeving worden vastgelegd in audio? Tot slot onderzocht ik hoe ik door middel van radio een ruimte kon creëren, zowel fysiek als met de opgenomen stemmen en omgeving om deze vervolgens deelbaar te maken in een installatie die uitnodigt tot luisteren. Hiervoor stel ik de vraag: hoe kan door middel van radio een ruimte gevormd worden die uitnodigt tot actief luisteren?

Ik vraag de luisteraar om te vertragen in het dagelijks leven, te luisteren naar de al dan niet verborgen verhalen van de mensen in onze omgeving en nodig je uit om aan de waterval aan geluidsgolven die we van dag tot dag horen deel te nemen.