Dit onderzoek begon op een plek waar ik veel herinneringen aan heb, die niet altijd van mij zijn. Hoewel deze plek in gedachten onveranderlijk leek, observeerde ik bewust haar transformatie in de zomer van 2024, toen ik met mijn moeder mijn oma opzocht in een klein dorpje in het Moldavische gedeelte van Roemenië. Zelf had ik deze plek vier jaar niet meer gezien en in samenstelling met mijn moeder al negen jaar niet. Er was veel veranderd. Ik realiseerde me dat ik verlangde naar iets dat niet meer is en misschien wel nooit is geweest. Ik bezocht de plek om de mondelinge geschiedenis van mijn oma audiovisueel vast te leggen, maar daarin ontdekte ik een laag in de audiofragmenten die weliswaar op de achtergrond speelden maar zo tekenend waren voor de omgeving waarin ze waren opgenomen. De stem van mijn oma werd omhuld met onbedoelde ruis die niet losgekoppeld kan worden van haar omgeving.

Ik wilde deze plek onderzoeken aan de hand van het medium radio. Middels radiogolven en frequenties staat dit medium in verbinding met de wereld. Het luisteren ernaar kan heel persoonlijk en intiem zijn, terwijl dat wat er wordt uitgezonden vaak gericht is op een grote groep mensen. Radio creëert een ruimte waarin mensen verhalen kunnen vinden, delen en archiveren. Deze verhalen kunnen alleen op een specifieke frequentie en tijd beluisterd worden en sluiten daarmee op hetzelfde moment andere verhalen uit die onder een ruis aan geluidsgoven liggen. Door bewust te luisteren naar, in dit geval de radio, maar in bredere zin de omgeving, wordt een verbinding tussen mensen en de context waarin we leven gecreëerd. Zo wil ik de dagelijkse ruis omarmen in plaats van verwerpen als bijzaak.

→

→

Ik wilde deze plek onderzoeken aan de hand van het medium radio. Middels radiogolven en frequenties staat dit medium in verbinding met de wereld en kunnen verhalen worden gehoord. Het luisteren ernaar kan heel persoonlijk en intiem zijn, terwijl dat wat er wordt uitgezonden vaak gericht is op een grote groep mensen. Radio creëert een ruimte waarin mensen verhalen kunnen vinden, delen en archiveren. Deze verhalen kunnen alleen op een specifieke frequentie en tijd beluisterd worden en sluiten daarmee op hetzelfde moment andere verhalen uit die onder een ruis aan geluidsgoven liggen, net als de mondelinge geschiedenis van mijn oma. Door bewust te luisteren naar, in dit geval de radio, maar in bredere zin de omgeving, wordt een verbinding tussen mensen en de context waarin we leven gecreëerd. Zo wil ik de dagelijkse ruis omarmen in plaats van verwerpen als bijzaak.

Dit onderzoek ik door de hoofdvraag: "Hoe kan middels radio, verhalen en hun omgeving worden gearchiveerd en gedeeld?" Voordat de hoofdvraag beantwoord kan worden, bied ik context over hoe verhalen beluisterd en verteld kunnen worden in radio door de vraag: "Hoe vormt radio een podium voor verschillende stemmen?" Hierbij ga ik dieper in op het belang van dialoog, de ruimte voor verbeelding en machtsstructuren. Vervolgens licht ik concreter toe hoe anderen en ik geluisterd hebben naar personen en hun omgeving door de vraag: Hoe kan de relatie tot een omgeving worden vastgelegd in radio? De participanten en ik gebruiken verschillende methoden als 'deep listening', 'het atmosferisch model' en veldopnamen. Tot slot onderzoek ik hoe ik radio fysiek kan inzetten om een interactieve ruimte te creëren die uitnodigt tot luisteren. Hiervoor stel ik de vraag: "Hoe kan radio worden ingezet om een ruimte te creëren die aanzet tot actief luisteren?" Hierin is de interactie van het luisteren, de luisteraar als onderdeel en luisteren als gemeenschap even belangrijk.

Ben je klaar om aan de waterval van geluidsgolven die we van dag tot dag horen deel te nemen?